Ik heb altijd wel een soort dagboek willen maken, of een weblog, over mijn ervaringen in het verre Amerika. Waarom weet ik niet zeker, misschien dat het een narcistische eigenschap van me is, of misschien wil ik jullie, mijn lezers, laten weten dat vrijwel alles mogelijk is in je leven. Of misschien is het een combinatie van beiden. Hoe dan ook, mijn leventje in Nederland was saai; ik had geen werk en zelfs geen uitzicht op werk. Ik had geen rijbewijs en leefde van een bescheiden AOW uitkering met toeslag in een appartementje in het mooie Hellevoetsluis. Niks gebeurde meer in mijn leven, ik was gescheiden en had alleen nog maar contact met mijn dochter, mijn zoon wilde geen contact meer met me vanwege redenen die ik niet geschikt vind om in een blog te vermelden, niet omdat ik iets verkeerd gedaan heb, maar meer omdat het te maken heeft met de manier waarop nu eenmaal een scheiding kan verlopen.
Enfin, waar te beginnen met de blog? Ik kan natuurlijk eerst iets over mezelf vertellen, maar ik kan ook mijn dagelijkse ervaringen vertellen of hoe het zo ver gekomen is dat ik nu een totaal ander leventje leidt in een ver en vreemd land.
Laten we maar beginnen bij het begin.
In mei 1982 ontmoette ik mijn huidige Amerikaanse vrouw, ze was op een 'college tour' in Europa. Ik zat op een terrasje van een bar. De bar hoorde bij een bovenop gelegen hotel, alwaar ze verbleef. Ik was meteen smoorverliefd. Samen met mijn vriend, hij was de eigenaar van de bar en had een oogje op een reisgenoot van mijn 'girlfriend' besloten we om hen na te reizen. Ik nam wat vrije dagen op en reisde naar Luxemburg en Keulen, om tijd door te brengen met mijn vriendin. Het was een fantastische tijd, kort maar krachtig! Vanwege mijn werk moest ik weer terug naar Rotterdam. Mijn vriendin bezocht in de tussentijd Parijs en Griekenland, maar besloot terug te keren naar Rotterdam om afscheid van me te nemen. Het afscheid, is mij altijd bijgebleven en was een van de meest omstreden momenten van mijn leven. Vlak voor dat ze vertrok vertelde ze me dat ze verloofd was, en van plan was om te trouwen met K. Het deed me zeer. Ik had haar misschien zelf een aanzoek moeten doen, om haar te overtuigen dat ze mij moest kiezen. Maar ik was te jong, en had geen financiele zekerheid om haar een goed leventje te bieden. Om een heel lang verhaal kort te houden beperk ik me nu tot de details. We bleven elkaar nog jarenlang brieven sturen, en ze stuurde me foto's van haar kinderen. Ja, ze was uiteindelijk getrouwd met K. en had 3 mooie kinderen. Ik besloot te stoppen met haar te schreven. Het had geen zin meer en het deed me alleen maar pijn.Maar ze bleef altijd in mijn gedachten, altijd en overal!
